4-letni syn, zamiast zabrać się za sprzątanie zabawek, pokazał mi rybę narysowaną w zeszycie i powiedział:
Zobacz. Czuję się jak ta ryba na brzegu, umarnięta bez wody. Taki jestem zmęczony.
Nasi synowie, zanim nauczyli się pisać i czytać dostali własne pamiętniki.
Po co? Przecież mogą rysować na pojedynczych kartkach. To prawda, ale specjalny notes, bardziej skupia uwagę i skłania do refleksji, nawet dzieci. Jednym słowem pomaga w rozwijaniu inteligencji intrapersonalnej.
Radzenie sobie z emocjami. Wentylacja emocji.
Pisanie, wyrażanie swoich emocji, także tych nieprzyjemnych, jest dobrym sposobem na radzenie sobie z nimi. Na zdobywanie większej samoświadomości. Opisywanie tych pozytywnych wydarzeń i uczuć to cenna lekcja wdzięczności.
U nas prawdziwym hitem był notatnik na kłódkę z kluczykiem. Zrobiłam go na specjalne zamówienie Pawła. Ze względów praktycznych kłódka została umieszczona w kieszonce zeszytu, ale to nie ma oczywiście żadnego wpływu na jego tajność.
Chłopcy wklejali do zeszytów naklejki, które dostawali jako nagrody. To był dział sukcesów. Rysowali swoje tajemne rysunki, którym chętnie się chwalili 😉 Wyrażali swoje uczucia rysując. To nie są zeszyty tylko ze słodkimi naklejkami… ( te wolno mi było sfotografować )
…To także zapiski z „nie udanymi gryzmołami” lub pokreślonymi postaciami, tego nie mogę upubliczniać 😉
Budowanie pewności siebie.
To, że dziecko może zrobić z zeszytem co chce, napisać lub narysować coś „pięknego” lub „brzydkiego” daje mu poczucie bycia ważnym. Potwierdza jego uczucia i dobrze wpływa na poczucie własnej wartości.
W pamiętniku, nie chodzi o jakąś ogólną estetykę, (by mama mogła zrobić zdjęcie), albo udawaną szczerość, bo co będzie gdy ktoś to przeczyta.
Chodzi o nazwanie własnych przeżyć uczuć, wyrażenie siebie.
Filip (4l) w jeden dzień poprawił mój wychuchany projekt. Ma być tak jak jemu się podoba. Nauczył się pisać swoje imię więc to wykorzystał! I był bardzo dumny z siebie.
Swoboda wyrażania się.
Nie brakowało też, autorskich pomysłów i zachwycających projektów:
– Mamo przyklej mi tu kawałek futerka, żebym miał do głaskania.
Po chwili…
– Zobacz jakiego fajnego robota zrobiłem. Ma trzy głowy!
Obecnie chłopcy ( ponad 5 i 7 lat )mają nowe pamiętniki. To już trzecie egzemplarze. Paweł powoli zapisuje swoje myśli. Filip nadal posługuje się rysunkami.
Zdjęć nie będę publikować, bo nawet nie było okazji by je zrobić. To oznacza, że pamiętniki stały się bardziej prywatną sferą ich życia. I tak już pozostanie 🙂
Wolność potrzebuje przestrzeni.
Znajoma opowiedziała mi jak pewna matka znalazła kiedyś pamiętnik swojej córki. Nie dość, że przeczytała co w nim było, to jeszcze publicznie przy całej rodzinie skarciła córkę, z to co było w nim napisane.
Obłęd! Złamała prawo do prywatności i jeszcze upokorzyła córkę. Pewnie skutecznie zniechęciła ją do opisywania tego co przeżywa.
Uważam, że czytanie cudzego pamiętnika wskazuje na brak zaufania i problemy w relacji. Poinformowanie dziecka o tym, że się czytało jego osobisty pamiętnik, wcale nie jest usprawiedliwieniem. Karcenie za to co się wyczytało, to okrutny gwałt na duszy. Nie ważne czy dziecko ma lat 5 czy 15 lat. Mam nadzieję, że nie strace rozumi i nigdy nie poczuję potrzeby by otworzyć tego rodzaju zeszyt. Co innego mieć ograniczone zaufanie do dziecka, wymagać przestrzegania zasad, sprawdzać, uczyć roztropności. A co innego włamywać się do jego najgłębszych myśli, takich, których nie publikuje się nawet 😉 w social mediach.
Wielkość pochodzi z wnętrza.
Większość wielkich ludzi pisała pamiętnik. Zaczęli pisać nie dlatego, że osiągnęli sukces, ale zanim go osiągnęli.
Osoby o rozwiniętej inteligencji intrapersonalnej posiadają umiejętność wyciągania wniosków z przeżytych doświadczeń. Zdają sobie sprawę ze swoich mocnych i słabych stron, co pomaga im w automotywacji i konsekwencji w działaniu. Potrafią planować i dążą do ciągłego rozwoju. Często charakteryzuje ich mocno rozwinięta intuicja. Często na pierwszy rzut oka uchodzą za osoby nieśmiałe szczególnie w dzieciństwie. Ma dużą samoświadomość, zna mocne i słabe strony, mocno przeżywa uczucia i potrafi rozpoznać u siebie i nazwać przeżywane emocje.
Jak rozwijać inteligencje intrapersonalną?
Chcesz nauczyć rozwijać w dziecku inteligencję intrapersonalną? Rozmawiaj, o tym co przeżywacie, jakie są jego wrażenia po obejrzeniu filmu, przeczytaniu książki. Naucz je rozpoznawać emocje, nazywać je. Są fajne gry rodzinne na ten temat, np. Pytaki.
Pozwól mu pisać pamiętnik. Opisywać własne przeżycia, nie tylko suche fakty, ale także refleksje. Obiecaj, że nigdy do niego nie zajrzysz.
Jeśli chcesz kupić wyjątkowy pamiętnik z ręcznie robioną okładką, możesz zamówić go tu.
